De letter Ч/Tsj vond ik één van de eenvoudigst te onthouden letters uit het Russische alfabet, omdat het een sisklank is. En sisklanken zijn zo kenmerkend voor het Russisch. Het is ook een letter die je niet kunt verwarren met letters uit het Griekse of Latijnse alfabet.

Denk aan een omgekeerde stoel, die door een goochelaar in evenwicht wordt gehouden op het topje van zijn wijsvinger. Je spreekt hem uit als ’tsj’, zoals in Tsjaikovski.

Met het woord worden de doorgaans zwarte limousines met chauffeur (eerste Volga’s en Zils, ondertussen Audi’s en BMW’s) bedoeld waarin functionarissen van verschillend pluimage door de stad worden vervoerd. Omwille van de groeiende files van de voorbije jaren hebben ze er nog een attribuut bijgekregen, de мигалки/migalki, zwaailichten.

De meeste hoofdwegen beschikken overigens over een правительственная полоса/pravitel’stvennaja polosa, een regeringsstrook. deze rijstrook is enkel bestemd voor het vervoeren van ambtenaren. Ook dat is een Sovjettraditie (het land van de gelijkheid). Bij ons heb je busstroken en taxistroken. In Moskou moeten bussen in de file staan, mooi zoals iedereen.

In tsjlenovoz schuilt al de minachting en onmacht van de Rus tegenover zijn heersers. Voor Russen is de macht overigens iets als een natuurverschijnsel. Je hebt er absoluut geen controle over. Je moet er gewoon mee leren leven, net als met droogtes of overstromingen.

De Russen stoppen al hun ontevredenheid in woorden. Is men er daarom zo bang van schrijvers?